υπεροξικός

-ή, -ό, Ν

φρ. «υπεροξικό οξύ»

χημ. άκυκλη οργανική ένωση, υπεροξύ που παράγεται κατά την επίδραση νερού στο ακετυλοϋπεροξείδιο, κατά την επίδραση υπεροξειδίου τού υδρογόνου στον οξικό ανυδρίτη ή κατά την οξείδωση τής ακεταλδεΰδης, αλλά είναι εξαιρετικά ασταθές ώστε να είναι δυνατή η λήψη του σε καθαρή κατάσταση.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. peracetic (acid)].